• طرح آموزش مهارتهای زندگی و خودیاری  :

بی شک یکی از دغدغه های بزرگ والدین کودکان کم توان ذهنی این است که فرزندشان روزی بتواند مستقل زندگی کرده و از خود مراقبت نماید.متأسفانه علاوه بر مشکلات کودکان معلول ذهنی به لحاظ شناختی و ذهنی؛ برخی عوامل دیگر نیز مانع از یادگیری مهارتهای ابتدایی زندگی توسط این گروه کودکان و نوجوانان می گردد.
مواردی چون عدم آگاهی اولیا ، نگرانی خانواده ها و بالطبع ندادن مسئولیت به فرزند کم توان خود، وقت گیر بودن آموزش و انجام فعالیتها توسط کودکان ، ترحم خانواده به فرزند معلول و... منجر به وابستگی شدید، احساس عدم کفایت، بروز رفتارهای نابهنجار، کاهش حضور فرد معلول در جامعه و در نهایت خستگی و کاهش انرژی خانواده از انجام شخصی ترین نیاز های فرزند خویش می شود. گاهی اوقات خانواده با حمایت بیش از حد از فرزند معلول و انجام کلیه کارهای روزمره او فرصت های توسعه و روابط با دیگران را برای فرزند خویش محدود می سازد.
بنابراین فعال بودن در زندگی خانوادگی و اجتماعی اهمیت زیادی در توسعه فردی دارد و همچنین ایجاد فرصت برای شرکت در فعالیت های اجتماعی تأثیر زیادی بر هویت فردی، اعتماد بنفس، کیفیت زندگی و در نهایت وضعیت اجتماعی فرد خواهد گذاشت.
افراد معلول نیازمند طیف وسیعی از مهارت ها می باشند که آن ها را قادر به مشارکت معنا دار در خانواده و جامعه می کند. یکی از راه های غنی کردن محیط کودکان، آموزش مهارت های خودیاری است. این دست مهارت ها وقتی در محیط طبیعی به کار می روند بسیار بهتر از محیط های مصنوعی و تئوری آموخته می شوند.
آموزش مهارتهای روزمره زندگی از همان ابتدای فعالیت مؤسسه در برنامه های توانبخشی مراکز وابسته به مؤسسه گنجانده شده بود، علی ای حال مؤسسه تصمیم بر این گرفته است به صورت مسنجم و در قالب طرحی اجتماعی  از سال 1392 به صورت ویژه تری با آموزش مهارتهای خودیاری مورد نیاز کودکان و نوجوانان کم توان ذهنی از جمله انجام فعالیت های مربوط به غذا خوردن، انجام بهداشت فردی، فعالیت های مربوط به لباس پوشیدن، ایاب و ذهاب، خرید کردن، جلوگیری از سوءاستفاده و... در قالب آموزش عملی به مددجو به همراه سایر فعالیت ها و آموزش های سرگرم کننده و مهیج  و از طرفی درگیر کردن خانواده جهت پیگیری آموزش ها در منزل، قدم در مسیر استقلال معلولین بردارد.

• اهداف طرح :

1. آموزش والدين جهت استفاده از امكانات خانه براي بهبود توانايي هاي كودك
2. توجيه خانواده كودك در كاربرد (فعاليت هاي روزمره زندگي) براي بهبود توانايي هاي جسمي، ذهني، شناختي، اجتماعي و رفتاري
3. توجيه خانواده كودك در اهميت استمرار آموزش هاي داده شده در محيط خانه
4. مشاوره به خانواده جهت افزايش و بهبود روابط اجتماعي كودك با افراد فاميل و همسالان
5. آموزش كودك جهت استفاده از حداكثر توانايي هاي خود براي انجام ADL  (فعاليت هاي روزمره زندگي) در محيط غير درماني براي ايجاد انگيزه و خود باوري در انجام ADL(فعاليت هاي روزمره زندگي)
6. درگيري طولاني كودك در انجام فعاليت ها در طي يك روز موجب تثبيت آموزش ها در ذهن كودك مي شود.
7. گنجاندن تمامي تمرينات و تكنيك هاي درماني( جسمي، ذهني و...) در قالب ADL كه خود باعث پذيرش از جانب كودك مي شود.
8. آماده سازي كودك جهت كسب استقلال فردي، ‌اجتماعي براي ورود به مراكز آموزشي مثل مدرسه
9. استفاده از گروه در اين طرح موجب
10. افزايش روابط بين فردي در كودكان مي شود.
11. تاثير پذيري از يكديگر مي شود.
12. ايجاد حس رقابت و خودباوري كه باعث افزايش انگيزه كاري مي شود.
13. تبادل اطلاعات و تجارب بين والدين مي شود.
14. آگاهي والدين  ازتواناييهاي كودك كه تاكنون حائز اهميت نبوده است.
15.  آگاهي والدين از امكان استفاده از حداقل امكانات جهت حداكثر استفاده تغيير نگرش والدين نسبت به ناتواناييها و تواناييهاي كودك.

• فازهای اجرا شده تا کنون :

آموزش مهارتهای روزمره زندگی از همان ابتدای فعالیت مؤسسه در برنامه های توانبخشی مراکز وابسته به مؤسسه گنجانده شده بود، علی ای حال مؤسسه تصمیم بر این گرفته است به صورت مسنجم و در قالب طرحی اجتماعی  از سال 1392 به صورت ویژه تری با آموزش مهارتهای خودیاری مورد نیاز کودکان و نوجوانان کم توان ذهنی از جمله انجام فعالیت های مربوط به غذا خوردن، انجام بهداشت فردی، فعالیت های مربوط به لباس پوشیدن، ایاب و ذهاب، خرید کردن، جلوگیری از سوءاستفاده و... در قالب آموزش عملی به مددجو به همراه سایر فعالیت ها و آموزش های سرگرم کننده و مهیج  و از طرفی درگیر کردن خانواده جهت پیگیری آموزش ها در منزل، قدم در مسیر استقلال معلولین بردارد.

• پوستر طرح روزنه امید