خیلی فکر کردم که اصلاً ما برای چه جشن می گیریم؟!جشن تولد؟! معنی واقعی شاد بودن در یک جشن چیست؟؟! باید جشن را طوری ترتیب می دادم که به همه ما خوش بگذرد و همه مان عمیقاً احساس شادی داشته باشیم. به گونه ای که در آخر مراسم همه شرکت کنندگان در جشن به این باور برسند که نازنین زهرای من علی رغم تفاوت با هم سن و سالهایش، حق زندگی و لذت بردن از زندگی را دارد ...

دوست داشتم جشن تولد سه سالگی اش یک جور خاصی باشد. باید دنبال یک خلاقیت می گشتم. برای یک لحظه یاد تولد محمدطاها افتادم که چندی پیش در مرکز امید عصر برگزار شده بود. صحبتهای مدیر مرکز مدام در ذهنم تداعی می شد، اینکه ما باید از فرصتهایی مثل جشن تولد، مناسبتها و ... استفاده کنیم تا علاوه بر ایجاد زمینه ای برای شادی و نشاط بچه ها و دور هم جمع شدن مادران ایشان در فضایی شاد و صمیمی، انگیزه بیشتری نیز به مادرانی که گاهاً از پیگیری روند درمان فرزندشان ناامید شده اند، داده شود. همچنین فکر کردم که با برگزاری این مراسم، زمینه آشنایی بیشتر اعضای خانواده من و همسرم نیز با این کودکان و دغدغه های خانواده های آنها نیز فراهم می شود...  

اینجا بود که پیشنهاد برگزاری جشن تولد نازنین زهرا در مرکز امید عصر را به مدیر مرکز دادم و پس از پذیرفتن ایشان شروع به تدارک برگزاری جشنی لایق نازنین زهرای عزیزم و دیگر دوستانش در مرکز امید عصر نمودم ...

با خودم می گفتم بچه ها از چه چیزهایی لذت می برند؟ از بازی، از دویدن، از خلاقیت به خرج دادن، از جیغ زدن، از خوراکی، از رنگ، از بادکنک... مادرها از چه چیزی لذت می برند؟ از یک وقت آزاد ، از اینکه درجمعی با دغدغه های خودشان باشند و نگاههای سنگین دیگران آزارشان ندهند...

روز جشن فرا رسید و همه چیز مطابق برنامه ریزی آماده شده بود. مدیریت و پرسنل مرکز نیز یارو همراه من در تدارک برنامه ها بودند. سالن آماده شده بود، گروه موسیقی رسیده بود، کیک تولد و هدیه بچه ها آماده بود و فرشته های کوچولو با لبخندی زیبا روی لب و قدمهایی آهسته دست در دست مادرانشان وارد می شدند. برخلاف نظر خیلی ها که جشن تولد برای بچه خسته کننده است، اصلا این طور نبود. آن روز بود که من معنی واقعی شاد بودن را فهمیدم. شاد بودن واقعی و بدون ظاهرسازی های معمول دنیای ما آدم بزرگها را به راحتی می شد در این فرشته های دوست داشتنی دید: وقتی که نازنین زهرا را بغل می گرفتند، با دستهای ظریفشان به او کادو می دادند، کنارش می ایستادند و با ژستهای قشنگ عکس می گرفتند، با هم دست می زدند و شاد بودند...

اینها گوشه ای از صحبتهای مادر نازنین زهرا مددجوی سندرم داون مرکز جامع توانبخشی امیدعصر بود که از احساسش در ارتباط با برگزاری جشن تولد فرزندش که با حضور دیگر مددجویان ، مادرانشان و برخی از درمانگران روز یکشنبه 1394/1/23 در فضایی پر از نشاط و دوست داشتن ناب در مرکز برگزار شد، به ما می گفت.

برخی دیگر از والدین مددجویان نیز پس از تولد نازنین زهرا مایل به برگزاری جشن تولد فرزندشان در مرکز امید عصر شدند. بیشتر والدین می گویند، از مزایای برگزاری جشن تولد در یک مرکز توانبخشی این است که در این مراسم، جمعی تشکیل می شود که دغدغه های مشترک دارند، نگاههای معنی دار به بچه ها نمی شود، بچه ها با دوستان و مربیانشان راحت تر ارتباط برقرار می کنند و لحظات شادتری را سپری می کنند، اعضای فامیل مثل مادربزرگ،خاله، عمه،دختر خاله و ... با بچه های سندرم داون یا دارای اختلالات ذهنی و جسمی بیشتری آشنا می شوند، به دنیای آنها نزدیک می شوند و این باعث می شود که ارتباط بهتری با این کودکان برقرار کنند.در واقع با توجه به اینکه ماهیت یک مرکز توانبخشی، ارائه خدمات کلینیکی است، اما هدف از برگزاری چنین مراسمی در مرکز، تغییر روحیه مددجویان و خانواده ایشان و کسب انگیزه بیشتر برای خانواده ها، جهت پیگیری روند توانبخشی فرزندشان و همچنین ایجاد زمینه ای جهت ارتباطات بیشتر خانواده ها و آشنایی بیشتر با ویژگیها و دنیای زیبای مددجویان است.

امید است چنین مراسمی علاوه بر ایجاد لحظاتی شاد برای این فرشتگان زمینی و والدین آنها، ما را به این باور برساند که این کودکان نیز با پیگیری روند توانبخشی مستمر، می توانند به سطح مطلوبی از توانمندی برسند اگر نگرشمان را نسبت به این عزیزان تغییر دهیم ...