اختلالات ذهنی و هوشی به آن دسته از مشکلاتی اطلاق می شود که کودک مبتلا از نظر مهارتهای یادگیری و اجتماعی پایین تر از میزان طبیعی متوسط افراد جامعه قرار دارد. این ضایعات بطور عمده در دوره تکاملی کودک بروز پیدا می کنند و عملکرد یادگیری و آموزش کودک را تحت الشعاع قرار می دهند. سنجش عملکرد هوشی کودکان بوسیله تست های استاندارد انداره گیری هوش انجام می شود که معمولاً افراد مبتلا به مشکلات هوشی و ذهنی نمره ای پایین تر از متوسط نمره طبیعی آن را بدست می آورند. اختلالات هوشی و ذهنی را نبایستی با بیماریهای ذهنی (mental illness) اشتباه کرد بلکه کودکان مبتلا به این ضایعات سیر تکاملی طبیعی را مانند سایر کودکان طی می کنند و صرفاً ممکن است در زمینه های آکادمیک، اجتماعی و حرفه ای در آینده دچار مشکلاتی باشند. بسیاری از متخصصین معتقدند که این کودکان مانند کودکان سالم مراحل رشد و تکامل را پشت سر می گذارند اما با سیر زمانی کندتر اما عده دیگری اعتقاد دارند که این اختلالات اشکالاتی را در پایه های تفکر و یادگیری از قبیل توجه و تمرکز، ادارک و حافظه ایجاد می کند. این اختلالات از نظر شدت به سه گروه تقسیم می شوند: - اختلال ذهنی خفیف - اختلال ذهنی متوسط - اختلال ذهنی شدید یا عمیق عواملی مانند عفونت ها (مننژیت – آنسفالیت)، ضربه مغزی به سر و زمینه های ارثی (سندرمها، بیماریهای متابولیک) زمینه ساز بروز مشکلات و اختلالات ذهنی می باشند.
اطلاعات بيشتر
|