1- سفتی عضلات یا اسپاستی سیتی
2- حركات غیر طبیعی
3- اشكال در مهارتهای حركتی درشت از قبیل راه رفتن یا دویدن
4- اشكال در مهارتهای حركتی طریف از قبیل نوشتن یا باز و بسته كردن دكمه های لباس
5- اشكال در مهارتهای ادراكی و حسی
علائم فلج مغزی از یك فرد به فرد دیگر متفاوت است و با گذشت زمان ممكن است تغییر ننماید بعضی از افراد مبتلا به فلج مغزی ممكن است به بیماریهای دیگر از قبیل تشنج، آسیب ذهنی اختلال یادگیر و تأخیر رشدی نیز مبتلا باشند.
اگر چه ممكن است علائم فلج مغزی با گذشت زمان تغییر كنند اما این بدان معنی نیست كه فلج مغزی یك بیماری پیشرونده است (بدتر نمی شود). بنابراین اگر یك فرد مبتلا به فلج مغزی با گذشت زمان مشكلات او بیشتر شود، ممكن است این مشكلات چیز دیگری غیر از ضایعه فلج مغزی او باشد.
با وجود اینكه فلج مغزی یك ضایعه پیشرونده نیست اثرات فلج مغزی ممكن است در طی زمان تغییر نماید، گاهی اوقات تعدادی از این علائم بهبود می یابد برای مثال كودكی كه اندامهای فوقانی یا دستهای او دچار اختلال است ممكن است توانایی لازم را برای نوشتن و پوشیدن لباس بدست آورد، در حالی كه در بعضی از كودكان ممكن است سختی عضلات منجر به بروز مشكلاتی در لگن و ستون فقرات شود كه نیازمند جراحی ارتوپدی باشد.
بالا رفتن سن كودكان مبتلا به فلج مغزی در صورت عدم مراقبت توانبخشی و انجام تمرینات صحیح می تواند منجر به یك وضعیت غیر طبیعی در بدن آنان شود.
فلج مغزی می تواند منجر به ایجاد مشكلات و عوارضی از قبیل اشكال در غذا خوردن، كنترل ضعیف ادرار و موضوع و مشكلات تنفسی و زخمهای بستر شود.
علائم اولیه فلج مغزی معمولاً قبل از 3 سالگی ظاهر می شوند. نوزاد مبتلا به فلج مغزی اغلب در مقایسه با كودكان عادی كندتر به مراحل رشدی خویش از قبیل غلتیدن، نشستن، چهار پا رفتن، لبخند زدن و ... دست پیدا می كنند.